skip to main |
skip to sidebar
HMHS Britannic
HMHS Britannic (ang. Her Majesty Hospital Ship, wcześniej RMS Gigantic) był brytyjskim parowym statkiem pasażerskim, jednym z trzech transatlantyków typu Olympic, do którego należały także Titanic i Olympic. Po tragedii Titanica wprowadzono poprawki które miały na celu uczynić statek najbezpieczniejszym okrętem jaki pływał po morzach.
Budowa
RMS Gigantic został zamówiony w 1909 przez armatora White Star Line w stoczni Harland and Wolff w Belfaście w Irlandii Północnej. Po katastrofie Titanica w 1912 wybrano mniej pretensjonalną nazwę - Britannic. Kadłub statku został zwodowany 26 lutego 1914. Najluksusowniejszy okręt świata czekał już tylko na swój pierwszy rejs przez Atlantyk.
Przebieg rejsu
Po wybuchu I wojny światowej niegotowy jeszcze Britannic wraz z Olympikiem zostały zarekwirowane na potrzeby wojska. Najmłodszy statek White Star Line przemalowano i przekształcono w statek szpitalny.
Na statku znajdowało się 1364 ludzi.
512 sanitarjuszek (pielęgniarek), 321 palaczy (pracowników w kotłowni), 51 oficerów wraz z marynarzami i kapitanem oraz 481 męszczyzn odpowiedzialnych za bezpieczeństwo statku.
Na statku znajdowało się 1364 ludzi.
512 sanitarjuszek (pielęgniarek), 321 palaczy (pracowników w kotłowni), 51 oficerów wraz z marynarzami i kapitanem oraz 481 męszczyzn odpowiedzialnych za bezpieczeństwo statku.
Drugiego dnia przeprowadzono teoretyczną ewakuację w razie zagrożenia. Polegała ona na umieszczeniu personelu w łodziach ratunkowych. Tego samego dnia kapitan otrzymał wiadomość od admiralicji wojennej, która nakazywała podwojenie straży poruszającej się na okręcie. Wróg oskarżał Anglię o nielegalne transportowanie broni statkami. Niemcy chcąc zdemaskować Anglików chcieli porwać statek i doprowadzić go do wód neutralnych gdzie dokonaliby rewizji demaskując przy tym Anglików.
Trzeci dzień był dniem niepogodnym. Na morzu szalał sztorm. Kapitan dostał kolejną wiadomość od admiralicji wojennej, aby zwiększono prędkość z jaką poruszał się Britannic. 14 listopada 1916 zanotowano maksymalną prędkość, z jaką poruszał się statek - 19,5 węzła.
16 listopada 1916 zawiadomiono kapitana o znajdującej się w pobliżu łodzi podwodnej. Kapitan wykazał się wielką rozwagą stawiając personel w stan najwyższej gotowości. Udało się ustrzec statek przed kolizją z torpedą. Tego samego dnia nastąpiła awaria elektryczności tzn. przestały pracować dwa akumulatory(z sześciu) z zasilaniem.
19 listopada 1916 Britannic zjawił się w porcie w Neapolu, gdzie został zaopatrzony w węgiel. Naprawiono również zasilanie, które w pewnym sensie utrudniało rejs. Podczas naprawy spostrzeżono, że uszkodzeniu uległ również system wodozczelnych grodzi. Nie można było ich zamknąć. Kapitan natychmiast powiadomił o awarii admiralicję wojenną. Odpowiedź nadeszła jeszcze tego samego dnia. Britannic musiał płynąć dalej. Wieczorem statek wyruszył
w dalszą podróż.
w dalszą podróż.
21 listopada 1916 około godziny 7:15 nad ranem Britannic wpada na minę. Uszkodzeniu uległo dwa wodoszczelne przedziały. Niezamknięte grodzie spowodowały, że woda zalewała dalsze pomieszczenia. statek płynął jeszcze jakiś czas. Gdy nastąpił wybuch kotłów statek zatrzymał się i lekko przechylił się na prawą burtę. Kapitan wydał rozkaz opuszczenia szalup. Na statku zginęło 5 osób. Pracujące nadal śruby wciągnęły jedną z łodzi ratunkowych. 55 minut od kolizji z miną Britannic przewraca się na prawą burtę i znika w głębinach Morza Egejskiego. Zginęło jedynie 30 osób. Za przyczynę tak szybkiego zatonięcia podaje się nie zamknięcie wodoszczelnych grodzi oraz wybuch amunicji.
Wrak statku
Wrak statku odnaleziono w 1940 roku przez Jacquesa Cousteau. Położenie Britannica zarejestrowano 6km od miejsca w którym faktycznie zatoną. Wrak obecnie znajduje się na głębokości 135 metrów i jest w dobrym stanie. Istnieją plany uczynienia Britannica pierwszym na świecie muzeum podwodnym.